My Real estate Story

ABOUT ME

isa akong laki sa hirap. Gaano kahirap? Dahil nasa real estate industry naman tayo, pag usapan natin ang bahay namin dati para madescribe ko sa inyo ang kalagayan namin noon. Dalawang beses nagpatayo ng kubo ang parents ko sa lote na hindi namin pag aari (squatter), nagpalipat lipat sa napakaraming for rent na mga bahay, tumira sa bodega at worst yung tumira kami ng pamilya namin sa napakaliit na bahay, estimate ko nasa eight square meter ang floor area. 8 sqm, papag lang ang laman. Walang lamesa kaya sa sahig kami kumakain, walang banyo kaya sa gilid kami ng kalsada naliligo, walang toilet kaya sa gubat kami dumudumi, bare ang room na ito puro hollow blocks at walang palitada kaya hindi talaga komportable. Mainit, masikip at mabaho. Mula Elementary hanggang matapos ako sa high school, sa sahig ako natutulog, college nalang ako nagkaroon ng sariling kama. Patuloy ang kwento ng buhay namin na ganito hanggang sa makatapos ako ng kolehiyo. Sa gitna ng kahirapan,hindi naman ako mareklamo sa buhay. Wala rin akong masyadong pangarap noon. Walang matinding desire na umasenso o magbago ang takbo ng buhay. Pero lahat ng yan nagbago ng isang araw tumawag ang ate ko sa akin at nagsusumbong dahil may naka away daw siyang kapit bahay namin sa Pozorrubio Pangasinan. Ito yung eksaktong sinabi niya sa akin "ading, nag away kami ni ----------. Sabi kasi niya, pamilya daw tayo ng mga katulong." Nakaka insulto pero sa isang punto, may katotohanan ang sabi ng kapit bahay namin. Apat kaming magkakapatid, tatlo silang babae mag isa kong lalaki - tatlo silang katulong that time sa abroad. Ganun din sa mga tita ko sa mother side, apat silang babae na magkakapatid at lahat din sila ay puro pagkakatulong ang trabaho. Marangal na trabaho naman ang trabaho nila, pero ang hindi ko matanggap eh yung gagamitin ang trabaho nila para laiitin ang pamilya namin. Kaya simula ng araw na yun, sinabi ko sa sarili ko, babaguhin ko ang kwento ng buhay namin. Diyan nagsimula ang burning desire ko na may marating sa buhay.

Nakapag tapos ako ng college at naging registered nurse. Pero hindi ako makahanap ng trabaho bilang nurse. Desperado akong kumita ng pera kasi yung nanay ko, umuwi ng Pinas after almost 20 years na nagkakatulong sa Hongkong na walang ipon.

Nag apply ako ng ibang trabaho outside nursing pero wala ni isang kumuha sa akin. Lahat ng call center sa Baguio pinag applyan ko. Mga korean school at lahat ng kumpanya na hiring sa classified ads ng midland courier dati sinubukan kong pasukan. Kahit taga singil ng pautang ng fund line (kumpanya na nagpapautang ng mga motor) hindi ako tinanggap. Kahit mcdo sa Session road, ni-reject ako.

Isang araw, habang naka sakay ako sa jeep, may sumakay na isang kakilala ko - si Perjohn. Siya ay dati kong classmate sa Masteral sa SLU. Noong time na yun si Perjohn ay maporma, magara ang mga damit, blooming at naka I-phone! Nung oras na nagkakilanlan kami sa jeep, tinanong niya ako kung anong pinagkaka abalahan ko? Sabi ko naghahanap ako ng trabaho, kaya bigla niya ako inalok mag ahente ng mga condo dahil sabi niya top seller siya sa isang real estate company that time na ang pangalan ay Goshen Land. Pumayag kaagad ako on that spot. Kinaumagahan, nagkita kami sa Office ng goshen Land. That same day naging ahente ako ng mga condo.

Hindi naging madali ang journey ko bilang real estate agent. Bukod sa wala akong background sa real estate, wala akong kapera pera ay mahiyain ako. Everyday, sa gitna ng tirik ng araw, pumupunta ako ng Session road, Harrisson road, Legarda road at kung saan saan pang sulok ng Baguio city para mamigay ng flyers. May mga kumukuha naman ng inaabot kong mga flyers pero madalas hindi kinukuha at ang worst yung aabutin tapos ibabato sa akin pabalik yung flyers. Madalas akong walang kapera pera noong time na iyon. Nanghihingi ng tubig sa mga restaurant para maibsan ang uhaw, umuutang ng pamasahe sa jeep at may mga time pa noon na natutulog ako sa lamesa ng mcdo sa Session road para maka tipid sa pamasahe pauwi ng Aurora Hill kung saan kami nagrerent kasama ang pamilya ko. Naalala ko pa noon, mayrun akong kaisa-isang sapatos noon, binigay yun ng ate ko nung graduation ko ng college. Fake leather yun na formal shoes. Nabutas yun eventually kaya nakanganga at napapasukan ng tubig tuwing umuulan. Yun ang gamit ko everyday kahit anong suot kong damit naka maong mn na pantalon o naka short, kahit hindi bagay, wala akong choice kundi mag formal shoes. Naging ganito ang kwento ng buhay ko sa stage na ito dahil hindi ako makabenta benta ng condo na umabot ng halos ISANG TAON!

After almost one year, nakabenta ako! Paano ko napagtiyagaan? Diyan na siguro pumapasok yung pangarap sa buhay! Oo, yung goal ko! Ang matinding desire ko na mabago yung buhay namin at makaahon sa hirap. Yun kasi ang lagi kong iniisip noong mga time na sadsad kami sa kahirapan. Na darating ang isang araw na hindi na kami nilalait dahil sa kahirapan. Alam ni Lord kung anong ang nasa puso natin kahit hindi natin nabibigkas ng bibig.

hindi na ako nawalan ng sale after that first sale and the rest is history. Ididiscuss ko sa isang blog kung paano ko ginawa ang sales strategy ko :)

eventually Roman joe Anoso was awarded as real estate broker, consistent Top #1 for 10 years to date.
Being recognized by the following companies:

Sta. Lucia Land, Inc.
- Overall Nationwide Top # 1 Real estate broker year 2024

Bangko Sentral ng Pilipinas
- Real Estate Broker with the Highest sale for the year 2023

Suntrust Properties, Inc.
- Overall Nationwide Top # 1 Real estate broker year 2018

Vista Residences, Inc.
- Overall Nationwide Top # 1 Real estate broker year 2017

Goshen Land capital, inc.
- Overall Nationwide Top # 1 Real estate broker for years 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 and 2016.